Smutanie.

   Hej, co tam? Dzisiaj specjalny wpis, bo pisze go z przyjaciółką ♥ Mam nadzieję, że wam się to spodoba..
 Nie ma to jak smutać wieczorem.. ; (

tak z byle jakiego powodu, po prostu czasami chce się iść gdzieś naprzód, gdzie nie ma nikogo i zamknąć się, być tylko ze sobą, posłuchać dołującej muzyki i pomyśleć o tym co jest dookoła, o tym co mamy, co straciliśmy i co jeszcze stracimy, o tym co zrobią znajomi, rodzina kiedy nas już nie będzie. (pomyślicie, że znowu przyszłam tu żeby bez sensu pisać), ale  ja właśnie  lubię się czasami schować w kąt ze słuchawkami na uszach, trzymając w ręku zdjęcia... i po prostu myśleć.. Właśnie teraz też smutamy.. myślimy o wszystkim razem.. Bo po to są przyjaciele, żeby można było szczerze pogadać.Jestem szczęśliwa, że mam  tych kochanych wariatów..
      Jednak wszystko się zmienia.. Boję się często, że po szkole, wszyscy sobie pójdą w swoją stronę, przeprowadzą się daleko , będą inne szkoły, znajomi oddalimy się .. Każdy będzie nowym  człowiekiem, zmądrzejemy .. i zapomnimy o tych wspaniałych chwilach, imionach.... Zaczniemy mieć innych przyjaciół.. Inne przeżycia...
Inne domy, inne poglądy.. Czasami jak o tym myślę, po policzkach spływają łzy, ale żyjemy dalej.. Nie zmienimy niczego.. Martwię się o każdego z osobna.. Bo nie wiem co bym zrobiła, gdyby ważna dla mnie osoba, z którą dopiero co się pożegnałam w szkole nagle ginie... To by było najgorsze co by mnie spotkało... Dlatego trzeba się cieszyć chwilą, bo później może być za późno.  
Warto korzystać z życia, wstać i podziękować tym wszystkim ludziom, którzy mimo błędów są z tobą, że cię tolerują, rozumieją..
Dlatego powinniśmy wybaczać.. Wstań i podejdź do rodziny, przyjaciół i przeproś, przytul ich.. Bo jutro już możemy nie wstać.. I nikomu nic nie powiesz. będziesz widzieć jak cierpią, jak płaczą nad tobą. I mimo tego, że będziemy chcieli ich przytulić nie będziemy w stanie.  Wszyscy starają się być bogaci, myślą o pracy a zapominają o ludziach, jedyne o czym myślą to o sobie.. A lada chwila możemy  stracić wszystko.. Często mówią mi .Pamiętaj:Mogą ci zabrać wszystko: dom, pracę, pieniądze, ubrania, ale nigdy nie zabiorą ci tego co masz w głowie. Zgadzam się z tym. Ja nie jestem idealna, też jestem zła, też smutam, płaczę, wpadam w histerię. Przeżywam każdy wasz problem . I jak nie udaje mi się komuś doradzić to jestem na siebie wściekła. Czy wy wiecie jakie to uczucie jak ktoś podchodzi do was i dziękuje za to że się jest.. Czujesz to, że nie jesteś nikim na tym świecie, że jednak coś robisz, nie jesteś jakąś niepotrzebną istotą. To jest piękne. Dziękuję wszystkim.. Bo wy mnie ponosicie kiedy ja upadam. Nawet zwykłym słowem mój świat staje się kolorowy. Teraz jak piszę z ludźmi, którzy mają problemy. Wiem, że ja tak na prawdę ich  nie mam .Czasami  mam ochotę zatrzymać czas, ale wiem, że nie damy rady.. Chcę się cofnąć do wielu zdarzeń w życiu  i zobaczyć czy byłam szczęśliwa, móc coś naprawić i zmienić. Nie powinniśmy żałować przeszłości, bo gdybyśmy inaczej postąpili nie spotkalibyśmy tych osób które znamy teraz. Świat jest brutalny.. tak wielu ludzi myśli, ale nie.. świat jest piękny. Popatrz ile mamy dobra w sobie, jesteśmy po to, żeby dawać szczęście, radość innym. Żeby zamiast siedzieć i narzekać ruszyć tyłek i zacząć coś robić pożycecznego
.. Ten blog prowadzony jest dla was. żebyście zmienili swoje pesymistyczne nastawienie do życia. I chociaż nie wychodzi mi pisanie, bo mało piszę.. ( chociaż na żywo jak zacznę coś opowiadać to na ogół nie mogę przestać. ) Więc ciszę się, że tu was nie zawalam opowiadaniami.